MARMARİS'TEN DATÇA'YA

Geçen sene kurban bayramını, Bodrum Turgut reiste geçirmiş; dönüşte Cennetten geliyorum başlığıyla bir yazı kaleme almış, düşüncelerimi paylaşmıştım.

Bu yıl da Muğla’nın bir başka cennet ilçesi Datça; ev sahipliği yaptı kısa tatilimize..

Bodrum ne kadar güzelse, Datça’da bir o kadar güzel.

Artısı var eksisi yok!

Yurdumuzun her köşesi bir başka güzel! Tanrı, Anadolu’yu yaratırken; özene bezene yaratmış.

Datça’yı yazılı kaynaklar, “geçmişten günümüze, tarih kokan bir yeryüzü cenneti” diye tanımlamış.

Havası

Suyu,

Denizi

Koyları

Ve 3 ( B ) ile adını duyuran 

Bal’ı

Badem’i

Balığı ile ünlenmiş bütünleşmiş. 

Ünlü coğrafya bilgini Strabon’un ““Tanrı çok sevdiği kulunu uzun ömürlü olması için Datça Yarımadası’na gönderir.” dediğini yazmış araştırmacılar.

Bu cümleden yola çıkarak; kendime de bir pay çıkarsam mı diye düşünmedim dersem, yalan olur.

Datça’da, hangi koya gitsen, Deniz suyu pırıl pırıl!  Tuzlu olmasa, üstüne uzan, pınardan içer gibi kana kana iç.

İşin en güzel yanı, İlçe; Marmaris ve Bodrum gibi kalabalık değil.

Gürültü patırtı yok.

 Yerli ve yabancı turist; varla yok arası bir şey!

 Cadde ve sokaklarda yazlıkçılar daha çok. Türkiye nüfusunun aksine, Datça’da nüfus daha yaşlı; ununu eleyen, eleğini asanlar orada.

Deniz’e genellikle Mercan Kâffede plajlından girdik.

Misafiri olduğumuz, Ağabeyimin evine yaklaşık 200 metre bir mesafedeydi.

Hem eve yakın hem de işletmecilerin sıcak ilgisi başka yer aratmadı.

Şezlonglar rahat, şemsiyeler ideal, Deniz mis gibi…

Şezlonglarda yatıp güneşlenirken, küçük bir araştırma yaptım. Datça’nın kendine özgü, ait şarkısı, türküsü, şiiri var mı baktım.

Her yörenin olduğu gibi Datça Hakkında da yazılmış birçok şiir mevcut. Benim ilgimi  “Marmaris’ten Datça’ya” türküsü çekti.

Sefer Karabulut seslendirmiş.

 Egeye özgü şivesi, müziğin kıvraklığı, sözle saz uyumunu, hareketliliği, içtenliğini görmeye ve dinlemeye değer.

Hatta dinlerken oynarsınız.

“Gökova'dan aşağı
İndim yeşil körfeze
Akyaka'da mola ver,
Yoruldum geze geze.

Marmaris'ten Datça'ya
Ben vurgunum hatçaya
Gelcem dedin gelmedin,
Topalların bahçaya”  diye devam ediyor. Özellikle nakaratlar şıkır şıkır oynatıyor J..

Vatanımızın 7 bölgesi, dört bir köşesi çok güzel. Gerçekten cennetten bir parça. Onun içindir ki emperyalistler kirli ellerini, üstümüzden hiç çekmiyor ve de anaların gözyaşı her gün sel!

Tatilden söz ederken, şimdi emperyalistler, anaların gözyaşı da nerden çıktı dediğinizi duyar gibiyim.

Nerden olsun?

Datça’da kaldığımız sürede, Mercan kâffe plajına takıldığımızı söylemiştim. Şezlonglarıyla, iskelesiyle ve de yapılan hizmetteki kalitesiyle, güzel bir yer olduğunu da belirtmiştim. O yerin işletmeci Ağrılı bir yurttaşımız. Hani memleketimizde etnik köken sorunu var diyorlar ya, işte o takıldı kafama.

Eğe deniziyle Akdeniz’in buluştuğu yerde, hiç öyle bir sorun yok.

Ayrıca, Plaj’da Udi Yervant’la tanıştım.

Diyarbakır’da dünyaya gelmiş. Sonra İstanbul’a Oradan da ABD’ye gitmiş. 21 Yıl sonra tekrar vatanına/ Diyarbakır’a dönmüş.

Müzik yapıyor.

Türkçe, Kürtçe, Ermenice türküler söylüyor.

Türk Devleti Yervant’a devlet sanatçısı unvanı verilmiş. Yervant’a Devlet Televizyonunda müzik yapıyor. Mustafa Kemal Atatürk’ün Kurduğu laik Türkiye Cumhuriyetinin, kendi vatandaşlarıyla hiçbir sorunu yokken, her bölgesinde, iç içe yaşarken; ülkemizde beka sorunu çıkartan kan emicilerle işbirliği yapanları görmek, onlara fırsat vermemek gerektiğini hatırladım ve beka sorunuyla yatıp kalkanlara da hatırlatmak istedim…

Ah Deniz Koca Deniz

ah deniz koca deniz

ne çok özlemişim ne çok bir bilseniz

tenin, tenime, değdiğinde anladım hasretini

hatırlıyor musun

seni ilk gördüğüm körfezdeki gençliğini

heyecanlanmış, tutamamıştım uzattığın elini

sonra

kumburgaz da bir kere daha göz göze geldik

işte o zaman yıkıldı, aramızdaki buzdan duvar

konuştu gözler, buluştu eller, birleşti dudaklar

kısa süre sonra İmroz’da

el ele diz dize yine birlikteydik

Bu buluşma da kısa sürdü

gene ayırdı kader seni benden

aramıza Köroğlu beli girdi

uzun çam ormanı aşkımız gölgeledi

ve

karayazı bozkırı Kerem’i kül eyledi

aras nehri hasretliğimize ulaşan tek yol idi

istemeden koptuk birbirimizden yıllarca

su gibi geçti aylar ve yıllar

taaa ki Arsuz’a varıncaya kadar

en uzun birlikteliği orada yaşadık

unutulmaz anıları, yıldızların altında yazdık

gece gündüz demeden el ele göz gözeydik

mavi gökyüzünde

ayı

yıldızı

senin renginle bütünleştirdik

yakamozlarla top oynadık

beş yıl sürdü bu beraberlik

ne zaman kader ayırsa bizi,

bir başka sularda yine birbirimizin olmayı bildik

hatırlıyor musun Side’yi

incecik kumların üzerine uzanıp, yanarken

“Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç
Çılgın gibi koşarak kırlara uzandın mı hiç”

şarkısını dinlediğimiz o muhteşem günleri

çıplak ayakla dakikalarca yürüdüğün sahili

elbette hatırlarsın

unutulacak günler mi

deniz mavisiyle gök mavisinin seviştiği günler

ah deniz koca deniz

Seninle zaman zaman ayrılsak/ kavuş-sakta

her zaman bir ve beraberiz

bodrum’da

çeşme’de

hatta Özdere’de

ara sıra kaçamaklarımız var

hele şu Datça’da geçirdiğimiz son kısa buluşma

dillere destan.

hatırlıyor musun

gözlerimi kapatıp kendimi kollarına bıraktığım son buluşmayı

ben hiç unutmuyorum

Ne zaman sırt üstü yatsam bıraksam kendimi

Dudakların dudağımda ellerin okşar bedenimi

Biliyorum aklından geçen hasret ve keşkeler-i

Sımsıcak duygularla kolların sardığında bedenimi

Küçük dalgalarınla yüzüme vurduğun her tokat

Kulağıma  fısıldar unutulmaz aşk sözcükleri

tenimde dolaşan yumuşacık ellerin sıcaklığı

ve yüzüme vuran o küçük dalgalar

alır aklımı başımdan

dolunayın, yıldızların arasına uçurur Hayal Denizini gökyüzüne…

HaYal DeNiz’i

16.08.2019 Manisa