Atatürk Ve Bir Anı

Bu yazıyı, ünlü alış veriş merkezi zincirinin, bilgisayar ekranına düşen; SELPAK reklamını görünce, Kaleme aldığım

Biliyorum, cennet vatanın içine sürüklendiği; bin bir dert ve tasası var.

Afrin’den peş peşe şehit haberleri geliyor.

 Yüreğimiz paramparça. Gözümüzden sağanak dökülüyor yaş!

İktidara göre; Türk milleti beka sorunu yaşıyor.

 Ege’de adaları Yunan askerlerin işgali altında!

Ve ben kâğıttan kibritten makale yazıyorum?

Olacak şey mi?

Bazen oluyor işte…

Kimi vatanı canından aziz bilip; gözünü kırpmadan uğrunda ölüyor, kimileri selpak reklamı yaparak; yaşamını idame ettiriyor.

Yaşamı idame dedim de, aklıma Mustafa Kemal Atatürk’ün Mersin’i ziyareti sırasında yaşanmış bir hikâye takıldı.

İsterseniz hep birlikte o anekdotu hatırlayalım.

Sonra bilgisayar ekranına reklamı düşen, selpaka döner, söyleyeceklerimizi kulağınıza fısıldarız.

Hepimiz iyi biliyoruz!

Mustafa Kemal Atatürk; dost ve düşman devlet adamlarının da takdir ve övgüsüne mazhar olmuş: önünde şapka çıkarttığı gerçek lider ve mükemmel bir devlet adamı.

Devleti yönettiği, 1918 ila 1938 yılları arasında; içinde bulunulan zor şartlara aldırmadan, Anadolu’yu karış gezmiş.

Milletin sorunlarını yerinde görmüş ve sıkıntılara çözüm aramayı ilke edinmiş,yalnız Türk’e değil, mazlum milletlere de  örnek olmuş.

İşte o liderin yakın çevresinden, günümüze kadar gelmiş, küçük bir anekdot!

 Tarih 17 Mart 1923, Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve eşi Latife hanım Mersin’e gider.

Ziyaret hükümet konağından başlar. Sonra belediye başkanlığı ve Müdafaayı Hukuk Cemiyetiyle devam eder.

 Rivayete göre Atatürk’ü, Müdafaayı Hukuk Cemiyeti kapısında, cemiyet başkanı Hacı bey karşılar.

Gazi Mustafa Kemal ve yanındakiler, üst kattaki başkanlık odasına çıkarlar. Cemiyet ileri gelenleriyle hasbıhal eden Atatürk bir ara Hacı Bey’e “Bu bina kime aittir?” diye sorar.

Hacı Bey bir Ermeniye ait olduğunu söyleyince Paşa, sinirlice:
— Arkadaşlar, İstasyondan Hükümete gelinceye kadar yolun iki tarafındaki binaların kimlere ait olduğunu sordum Ermeni ve Rumlara ait olduğunu söylediniz. Bu adamlar bu binaları yaparken sizler ne yapıyordunuz?
Odadakiler suskun önlerine bakarken karşılarında ayakta duran Mezitlili Hafız Emin Hoca: yüksek sesle “Paşam biz Yemende, Sina’da Traplusgarpta, Sarıkamış’ta, Çanakkale’de Dumlupınar’da Kocatepe’de ölüyorduk  der.”

Bu cevap karşısında, gözleri dolar, dudaklarını ısırır, ağzından şu cimleler dökülür”çok haklısın. Biz Türkler bu ülke için hep öldük ve ölmeye devam ediyoruz.”

Şimdi bu yazıyı okuyan siz değerli okuyuculara sormak isterim. O günden bu güne Türk milleti adına değişen, iyiye giden, bir şey var mı?

Var diyen kendi kendini kandırır ve kocaman bir yalan söyler.

Yazıyı yazmama vesile olan reklam 32’li selpak tuvalet kâğıdı reklamıydı. Sözüm ona 3 katlı 32’li kâğıt 46.50 TL ‘den 38.90 Tl’ye düşmüş.

Yersen ye yemezsen gargara yapar tükürürsün. Hijyen için kullanılan kâğıtların fiyatı, dolardan ve altından daha çok yükseldi. Gerçi bizim konumuz fiyat artışı yükselen enflasyon değil!

Altını çizmek istediğimiz şey, bu vatan için şehit düşen Mehmetçiklerin Türk Bayraklarıyla donatılan evleri canlandı gözlerimin önünde.

 Ve Atatürk’ün “— Arkadaşlar, İstasyondan Hükümete gelinceye kadar yolun iki tarafındaki binaların kimlere ait olduğunu sordum Ermeni ve Rumlara ait olduğunu söylediniz. Bu adamlar bu binaları yaparken sizler ne yapıyordunuz?” sorusu geldi aklıma.

Sonra şehit düşen Mehmetçiklerin, sırt çantasında 3. katlı selpak havlu var mıydı derken; “Felek kimine kavun yedirir, kimine kelek” Atasözü gelip başköşeye oturuverdi.

İnsanın elinden, tüm şehitlerimize Allah'tan rahmet, kederli ailelerine baş sağlığı dilemekten başka bir şey gelmemesi ne acı?