Efkarlıyım yine
bu gün
dönüp duruyor
başımda dünya
bir
kadeh şarap koy isterim
belki
efkarıma iyi gelir
istemem
sofrada acılı ezme tatlı künefe
gelsin
sevgilim otursun şu boş koltuğa
dilimde düğümlenen
konuşacaklarım var onunla
ulu orta
söylenecek
ayak üstü
konuşacak şey değil bunlar
mevsim değişti bak yine
döktü
yapraklarını ağaçlar
çöpçüler
bıktı gazel toplamaktan
ne leylek
kaldı ovada
ne sülün
gezer tarlada
yaban kazları
çoktan ulaştı ilk bahara
biz yine
kaldık biz bize
şu küçük
çalının tepesine kurduğumuz yuvada
bak
yine poyraz
sert esiyor sallanıyor dallar
Kara yel de
girmiş kuyruğa
lapa lapa kar
yağar mı bilemem
bekle
yağarsa kar
yolda fırtına
da var
göz gözü
görmeyecek
bilmiyorum
niçin fırtınadan söz ettim
mukayyet
olmak lazım kapıya cama
belki kopacak kıyamet çok
yakında
Necati
Kavlak
18.11.2018
Manisa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder